Dag 33

Haugsjå

donderdag 20 juni 2024

Dag 33.

Haugsjå

Hoogste dagtemperatuur: 20 graden

Gereden kilometers: 104 km

Totaal aantal kilometers: 5521 km

Hallo allemaal,

Vanmorgen al vroeg uit de veren, niet omdat het moet, maar gewoon wakker en uitgeslapen.

Ik heb na het ontbijt alle beelddragers overgezet naar de computer en de camera en de Quintezz autocamera voorzien van lege SD-kaartjes.

Rond 9:30 uur pakken we spullen bij elkaar en gaan we naar “Fyresdal” een plaatsje hier een kleine 50 km vandaan. Volgens onze huisbaas is alleen weg 355 ernaar toe, al een feest om te rijden.

We zijn benieuwd, want wat de één heel mooi vind is voor een ander weer een andere belevenis.

De 355 ligt parallel aan het gigantische meer “Fyresvatn”, met dien verstande dat de weg er zo’n 100 meter boven ligt met prachtige uitzichten over het meer. De 355 begint heel breed pas opnieuw aangelegd maar na een kilometer of 10 gaat hij bij “Kiland” over in de oude weg en vanaf hier gaan we gestaag omhoog. Nu begrijpen we waarom het eerste stuk gerenoveerd is, want de weg wordt steeds smaller en de gaten in de weg steeds meer. Omdat we omhoog gaan rijden we zo wie zo niet al te hard omdat je in de bochtige weg nooit weet wanneer er een tegenligger aan komt. Tot 2 keer toe komen we op een smal stuk een vrachtwagen met aanhanger tegen die afgeladen is met boomstammen. Het gaat rakelings langs elkaar heen en we boffen dat wij aan de bergzijde zitten, maar de rotsen langs de weg komen wel erg dichtbij. In mijn spiegel zie ik dat deze eerste ook niet veel overhad aan de zijkant. Na een aantal werkbusjes die met een bloedgang naar beneden rijden komen we bijna boven, natuurlijk ook weer op een te smal stuk bomenwagen 2 tegen die net daarvoor waarschijnlijk de bocht lekker had afgesneden en daardoor te ver op onze weghelft was gekomen. Hier voelden we dat beide rechterwielen het asfalt verlieten om door het kleine stukje stenige berm hun weg probeerde te vinden. De linker spiegel ging rakelings langs het laatste deel van de vrachtwagen. Poeh, dat was close, maar mis. Helemaal boven zijn een aantal stopplaatsen gemaakt zodat je naast de weg kunt genieten van het uitzicht. We maken een paar foto’s en zijn verrast door de echt koude wind die hierboven waait. Jeanette had mij juist ’s morgens overgehaald, om mijn korte broek en een polo aan te doen, waar ik nu wel spijt van heb. Maar goed gedane zaken nemen geen keer, dus door kleumen. Vanaf nu gaat het naar beneden en net als in het begin zijn de laatste 10 kilometer weer net opnieuw aangelegd en heerlijk glad geasfalteerd. Dat maakt tevens dat je snel geneigd bent om even lekker het gaspedaal in te drukken, waar je bij de eerstvolgende scherpe bocht alweer spijt van hebt. Met piepende banden ging dat net goed, gelukkig kwam er niets aan.

“Fyresdal” ligt prachtig tegen het meer aangeplakt, en volgens onze huurbaas moet er hier een uniek vlonder-pad te zijn. Maar eerst gaan we op zoek naar een coffeïneshot. Helaas ook na goed zoeken niets gevonden. Dan maar eerst lopen.

We zetten de auto op de parkeerplaats van het “Hamaren Aktivitetspark” en lopen richting een groep mannen die door een of andere parkwachter toegesproken werden. Vlak achter deze groep zagen we het begin van het vlonder-pad. De koude wind komt over het meer heen precies die hoek in en met kippenvel lopen we het pad op. We laten echter niets merken en stappen dapper door. Het pad is prachtig door vakmensen aangelegd, het is aan de zijkant helemaal gelijk gezaagd met de rotsen die ernaast omhooggaan. Het pad loopt via een landtong en als we daar de hoek omgaan valt de wind grotendeels weg. Dan volgt een pad met steentjes, een stuk verderop verlaat het vlonder-pad de steentjes om via palen de weg omhoog te vinden, het bos in. Het gaat heel langzaam omhoog en gaat via grote bochten meanderend door het bos heen, met hier en daar een uitzicht over het meer. Op een gegeven moment gaat het pad als een kurkentrekker met een aantal cirkels omhoog, om 30 a 40 meter hoger weer met grote kronkels door het bos, nog steeds op palen, omhooglopend langs de boomkruinen, naar de top van de berg te gaan. Hier is een grote cirkel gemaakt van wel 50 meter in diameter. Hier vandaan heb je het ultieme uitzicht over het inmiddels ver beneden ons liggend meer.

We kijken boven nog wat rond en lopen wat over de rotsbodem en zoeken naar een alternatieve afdaling. Die is er echter niet. Ja, zo’n bospaadje die de jeugd gebruikt maar we weten niet hoe steil dat verder zal gaan. We besluiten het plankenpad ook naar beneden te nemen er komen meerdere mensen tegen die hetzelfde idee als wij hadden alleen beter gekleed zijn. 8100 stappen na het begin van de wandeling zijn we weer terug bij de auto. Die had in de zon gestaan en was zalig warm. We kwamen allebei bij.

Toen terug het plaatsje in, voor een definitieve poging voor koffie. Misschien hebben ze bij de SPAR een koffiehoek? Auto geparkeerd en bij de SPAR naar binnen, geen koffie. Ja, in het vak, maar niet gezet. Terug naar de parking, in een ultieme poging vraag ik 2 dames of ze weten waar we koffie kunnen scoren. Het zijn ook toeristen en weten het niet. En voorbijlopende oudere vrouw hoort dat we op zoekzijn naar koffie en wijst naar het gebouw van de “Spaarkasse” daar kunt u koffie krijgen met as je dat wilt allerlei soorten gebak. We kijken elkaar vragend aan en lopen die kant op. Als we dichterbij komen hangt er naast de deur een bord met “Sport Kaffee”. We gaan naar binnen en de bank heeft plaats gemaakt voor een sportkleding winkel en Café. Ik bestel 2 koffie en als ik afreken zegt de dame tegen me: “Als u straks nog trek heeft, kunt u gerust een refill komen halen”. Nou, dat moet je tegen een koffieverslaafde niet zeggen natuurlijk. Als het eerste bakkie op is, gaan we graag nog een paar nieuwe halen.

Weer helemaal opgeknapt beginnen we aan de terugreis en een goed uur later rijden we het pad in dat naar ons huisje leidt.

Om 17:00 uur gaat de bel. Onze huisbaas staat voor de deur. Oh ja, ik had gisteren met hem afgesproken dat hij me zou leren hoe je de houtkachel van de sauna snel kon aansteken. Helemaal vergeten, ik verlaat de voetbalwedstrijd op de buis en loop met hem mee naar beneden waar de sauna is. Oh het is zo simpel, als iemand anders het doet. En zo te zien doe ik het jarenlang verkeerd. Eerst een groot blok op het rooster dan een groot blok ernaast dan een wit zakje met spul erop. Zakje aansteken mat een lucifer en dan weer een groot blok daar weer op. Deurtje dicht en luchtschuif aan onderkant opentrekken. Hoppa, de vlammen gaan bijna de kachel uit. Doe over een half uur de klep een beetje dicht zegt hij, en over 2 uur is de sauna op temperatuur. Ok, zeg ik en doe wat hij heeft gezegd. Als we om 19:00 uur de sauna in gaan is hij 81 graden. Veel te heet voor ons, dus gaan we op de onderste bank zitten. Na 3 kwartier zijn we bijna gesmolten en gaan er weer uit. Veel te veel werk voor 3 kwartier, dus dat doen we niet meer.

Vanavond Italië-Spanje, dat wordt een leuke.

Dit is nummer 33 alweer.

Warme groeten uit een nog steeds prachtig en nu ook zonnig Haugsjå.