Dag 28

Nornäs Zaterdag 15 juni 2024

Dag 28.

Åre naar Sörsjön (Nornäs)

Hoogste dagtemperatuur: 16 graden

Gereden kilometers: 438 km

Totaal aantal kilometers: 4680 km

Goedenavond,

Vanmorgen om 8:30 uur vertrokken we van TrilleVallen vakantiepark. Ik sprak gisteren al over de weergoden die ons blijkbaar mooi weer gunnen. Ook vandaag begint de dag weer met een nagenoeg blauwe hemel. De file op E14 van gisteren bestaat niet meer en we rijden over een met steenslag bezaaide weg richting Järpen. Daar wordt het allemaal weer normaal en we volgen de E14 nog een kilometer of 25. We houden er niet zo van om over E-wegen te rijden dus we volgen nu de 321 naar Svenstavik waar we de eerste stop hebben geplant voor het eerste bakkie van de dag in “Strandbergs Café” uiteraard gaat het bruine vocht gepaard met een lekkere koek uit de vitrine. De koffie is uitstekend en de koek niet minder. Na een klein half uurtje rijden weer door en gaan we na 300 mtr de E45 op richting Mora. Na 14 km pakken we de 316, om weer lekker rustig binnendoor via de 315 en de 84 naar ons lunchadres “Linsell Baren Restaurang” te rijden.

Hier bleek een Nederlandse de scepter te zwaaien, Die ons, nadat we dat hadden verzocht, adviseerde in de maaltijd keuze. Het werd de “Kötbullar”, klinkt heel moeilijk maar het zijn platgeslagen gehaktballen vermengt met ui, vergezeld met gebakken aardappeltjes en een soort zoete jam en wat witte kool en rouwe stukjes wortel als garnering. Dit alles werd geserveerd met een fles Mayonaise. De vrouw was zo blij dat ze weer eens Nederlands kon praten dat we voordat het eten werd gebracht en nadat we alles met genoegen hadden opgegeten, alles over haar, haar familie, haar echtgenoot en hoe ze in Zweden terecht was gekomen te horen kregen. Met moeite konden we afscheid nemen om onze reis voort te zetten. Nahijgend zaten we weer in de auto. Dan gaan we, naar wat het hoogtepunt van de dag moet worden de “Njupeskar Waterval” met 70 meter hoogte de hoogste waterval van Zweden in het “Fulufjället Nationalpark”. We parkeren de Scenic op de parking en trekken onze bergschoenen aan om aan de 2 km lange wandeling naar de voet van de waterval te beginnen. De start van de route door het bos begint zoals bijna altijd als er bezienswaardigheid is easy, we lopen over lange houten vlonders, die onze voeten drooghouden van het water dat er onderdoor stroomt afkomstig van de waterval. Die vlonders maken plaats voor goed te bewandelen bergpaden die langzaam omhooglopen. Na een tijdje worden de paden steiler en de stenen en boomwortels steeds meer. We beklimmen het pad naar boven en komen regelmatig mensen tegen die teruglopen en tamelijk bezweet zijn. Zo ook een echtpaar op leeftijd die we precies op een wat moeilijker punt tegenkomen, ze kijken naar ons als ander paar op leeftijd en lachen vriendelijk. Daar gaat het mis, de vrouw stapt op een boomstronk en haar gezicht vertrekt van de pijn en ze gaat zitten op een liggende boomstam.

Wij lopen door en zien uiteindelijk de waterval, we nemen wat foto’s en zien dat er nog een pad is, dat verder naar de waterval toe gaat. Het bordje zegt dat dat pad nog 300 meter is. We besluiten ook dat pad nog te volgen. Deze gaat echter nog steiler en is nog ruiger dan hiervoor. Na de genoemde 300 meter komen we aan bij een trap die ons aan een vorig natuurpark deed denken.

3 lange trappen gaan naar beneden het dal in, waar een hele reeks aan vlonders, ons langs het riviertje naar de voet van de Njupeskar brengt. De nevel die hij veroorzaakt voelt aan als een soort van miezerregen. Zo ouwe, hoor ik achter me, dat hebben we weer volbracht. Inderdaad, zeg ik, want ik denk dat ze mij bedoeld, maar nu nog terug. We hebben een poosje op het bankje gezeten en foto’s gemaakt en zijn toen weer terug naar de trappen gelopen. Weer boven, merk je dat naar beneden een stuk makkelijker gaat en hijgen we even uit om het woeste bospad weer te nemen. Ook dat is gelukt en we lopen verder nu het weer wat vlakker wordt. Dan zien we de vrouw die die zich zo pijnlijk verstapte, hangend tussen twee mannen in, die haar begeleiden naar een huisje, ze kan niet meer op die voet staan. Omstanders zeggen dat de politie en hulpdiensten zijn gewaarschuwd en dat ze haar op komen halen.

Zo kan het ook gaan zeggen wij tegen elkaar en knijpen elkaar nog maar eens in onze hand. Een jongere vrouw die ook bij de geblesseerde vrouw hoorde kwamen we, bijna beneden bij het restaurant tegen. Ze vertelde, dat ze wat eten had ingekocht omdat men niet kon zeggen hoelang de hulpdiensten erover zouden doen om hier te komen. Ze bedankte ons nog voor onze belangstelling en liep snel terug naar het huisje waar de vrouw was heen gebracht.

Na een bakkie in het restaurantje reden wij naar de laatste benzinepomp aan Zweedse kant om morgen de grens met Noorwegen over te gaan, waar de benzine zo’n 50 eurocent p/liter duurder is.

Zijn de winkels in Noorwegen eigenlijk wel open op zondag, vraagt Jeanette. Ik google even snel, en dat blijkt niet het geval. Dan moeten we nog wat inkopen voor zondagavond, zegt ze. Tegenover de pomp is een Coöp, dus besluiten we nog wat te halen als overleving naar maandag.

En wat schertst onze verbazing? We scoren toch nog pads.

Nu nog 30 laatste kilometers, om bij “Linda’s Apartments” te komen in Nornäs. Na een klein half uurtje zetten we auto op de parkeerplaats voor de deur. De zoon des huizes laat het appartement zien en overhandigd de sleutel. Als je morgen weggaat, laat hem maar gewoon in het slot, zegt hij. Hij steekt zijn hand op en verdwijnt achter een deur.

Zo, weer een plek om ons hoofd neer te leggen vannacht, en er is wifi.

Dat is nummer 28.

Groet uit zonnig Nornäs.