Dag 19 en 20

Skäggvattnet “Nortern Lights Guesthouse”

06 en 07 juni 2024

Dag 19 en 20.

Skäggvattnet

Hoogste dagtemperatuur: 18 graden

Gereden kilometers: 0 km

Totaal aantal kilometers: 3625 km

Hallo allemaal,

Het combineren van deze 2 dagen heeft als reden dat we buiten een paar wandelingen om niet zo heel veel gedaan hebben.

Dag 19

De zon was er weer vrolijk bij maar er stond een gemeen fris windje uit het grote dal voor ons huis. Omdat er in dit natuurgebied alleen vissers en in de winter ski- / Langlaufliefhebbers komen is er nauwelijks rekening gehouden met 2 Nederlandse bejaarden die lekker buiten in de zon willen zitten.

Er staat een tafeltje met 2 stoelen op het kleine verandaatje voor het huis, en dat is alles.

Gelukkig nemen we altijd 2 tuinstoelen mee in onze bagage, omdat de ervaring leert dat er ook in de huizen die we huren, niet altijd comfortabele stoelen of bank aanwezig zijn, meestal is het aanwezige bankstel veel te laag voor ons lange Hollanders.

Na het welbekende bakkie, is het tijd om de omgeving is te gaan verkennen. Matthias, de eigenaar had ons bij aankomst verteld dat er op zijn landgoed een stuk of 3 leuke wandelingen te maken zijn, met grote kans op het spotten van elanden. De ene loopt met een grote bocht naar beneden, tot aan het meer. De 2 andere wandelingen gaan omhoog de berg op om in beide gevallen uit te komen bij mooie uitzichtpunten over zijn domein.

Matthias, is een Duitser van een jaar of 30 – 35, die tijdens een skivakantie 6 jaar geleden, kennis heeft gekregen met een Zweed uit “Jämtland”, waar hij destijds met zijn gezin thuis werd uitgenodigd. Hij woont zelf in de buurt van München en dus ging er ook een uitnodiging terug. Daarna zijn ze nog een paar keer heen en weer geweest voor een keer jagen en een keer vissen. Kortom er ontstond een vriendschap. Hij vertelde, dat hij steeds meer gecharmeerd raakte van de stilte in Zweden. Tegen zijn inmiddels vriend, zei hij, “dat hij wel iets zou willen kopen in Zweden, een leuk huisje met wat grond er omheen”, en als hij iets tegenkwam dat hij dan een seintje moest geven. Een paar maanden later was het zover, enthousiast werd hij gebeld uit Zweden dat hij zeker moest komen kijken, omdat hij een buitenkansje voor hem had gevonden. Het domein wat hij had gevonden was van een Schots echtpaar op leeftijd, zij begon te dementeren en hij kreeg last van zijn heup, dus wilden ze terug naar Schotland. Het is 250 ha. groot, heeft een grote woning met 3 schuren en ernaast het huisje waar wij nu wonen , verspreid over het terrein zijn nog 4 huisjes voor vissers of jagers, plus een enorm verblijf voor de 20 sledenhonden die ze hadden. Hij was, zoals hij zegt: “direct be-eindruckt” en de rest is duidelijk, hij is nu grootgrondbezitter in Zweden.

Wij nemen de eerste route naar beneden naar het meer. Voor de zekerheid neem ik mijn telefoon mee zodat ik op Google maps kan zien waar we zitten. Het bleek een ruim bospad te zijn wat prettig liep, met overal van die uitkijkposten voor jagers. Het lag er bezaaid met elandenkeutels die heel herkenbaar zijn. Bij het meer aangekomen stond er een ruime vissershut met een 3-tal roeiboten.

Naast de hut stond een saunahuisje en een stuk verder een buitenplee. Vanaf de hut konden we doorlopen naar de weg die we bij aankomst hadden gereden en zo de heuvel op weer terug naar huis, waar we een goed uur later aankwamen als toen we weggingen. ’s Middags een plekje in het gras achter het huis in de zon.

Dag 20.

Vandaag nemen we de route die achter ons huis over het weiland achteraan het bos in gaat, omhoog naar het uitzichtpunt. Na een kwartiertje de berg opgelopen, komen we bij een jagershut die eigenlijk best veel op de vissershut lijkt maar dan zonder roeiboten. Het is inderdaad een fantastisch uitzicht en we nemen wat foto’s. Naar beneden gaat altijd sneller dan omhoog en we besluiten ook de 3^e route nog te nemen. We lopen wat verder de weg af en gaan daar met een bospad ook weer langzaam omhoog. Dit pad heeft zelfs een naambordje maar is er veel slechter aan toe dan de andere 2. Je ziet nog wel dat het een weg is met 2 bandensporen maar daartussen is de begroeiing op kniehoogte en aan de zijkanten hangen de jonge berken helemaal over de weg. Het is laveren tussen de takken door.

We worden hier letterlijk aangevallen door tientallen muggen tegelijk en ondanks de antimuggenspray lopen we flinke schade op. Ook hier ligt het bezaaid met keutels en we lopen zwijgend om maar zo weinig mogelijk geluid te maken verder het pad op. Dan komen we opeens op een stuk waar veel minder muggen zijn en blijven we even staan om weer door onze mond te kunnen ademen.

Bwwrrrrrr, horen we opeens op een paar meter afstand van ons, in het dichtbegroeide bos. We pakken beide onze telefoon om foto’s te kunnen maken, en we turen het bos in. Hij moet er zijn, maar nu nog zien. We horen ook verder geen enkel geluid meer. Na een paar minuten te hebben gestaan, fluisteren we, “zo, dat was dichtbij, wat gek hè dat je dan niets kunt ontdekken”. Telkens opzij kijkend en de oren gespitst lopen we verder tot we op een splitsing komen. Het ene pad gaat verder en het andere gaat omhoog, het pad omhoog wordt vanaf hier nog onbegaanbaarder en we besluiten om terug te gaan.

Al een aardig stuk in de middag komen we terug en gaan aan de boterham. ‘s Middags weer lekker lui.

Dit waren 19 en 20.

Groeten uit een nog steeds boven verwachting zonnig Zweden.