Dag 16

Enontekiö

Maandag 03 juni 2024

Dag 16.

Russenes naar "Lomakylä Hetan Kota Oy"

Hoogste dagtemperatuur: 20 graden

Gereden kilometers: 444 km

Totaal aantal kilometers: 2793 km

Goedenavond,

Schijnbaar beginnen we te wennen aan het feit dat het hier niet donker wordt. We slapen prima, zelfs zonder oogmasker en worden keurig op tijd wakker, zelfs zonder wekker. Zo ook vanmorgen, na het ontbijt gaan de inmiddels bekende zaken de auto weer in, een laatste rondje door het huis, en dan gaan met die banaan.

Eerste stop is Alta, een leuk stadje aan de Noorse kust waar eindelijk weer eens veel mensen bij elkaar wonen zodat je echt kan spreken van een stadje. Veelal zijn het hier in het noorden 2 of 3 huizen naast elkaar en dat heeft dan ook nog een naam.

Er was zowaar een Konditorei, zoals de plaatselijke bakker zich noemde. Je kon in de bakkerswinkel gezellig aan tafeltjes zitten voor een kopje koffie met wat lekkers. Dan wordt het moeilijk kiezen want alles ziet er geweldig aanlokkelijk uit. We kiezen allebei hetzelfde, een soort kruising van een tompoes, moorkop, grote krakeling met een soort zachte fondant in het midden erop. Ik heb, nadat we hem op hadden, snel gekeken of ik al mijn vingers nog had en dat was gelukkig zo. Ook de koffie was van topkwaliteit.

Na Alta rijden we met de E6 langs het prachtige Altafjord en dan slaan we linksaf met de E45 het bos in, om er gevoelsmatig vlak bij de Finse grens weer uit te komen. Onderweg passeren we grote meren, rijden door hoge bergen, met door de smeltende sneeuw vele watervallen die allemaal via snelstromende en kolkende bergspleten een weg vinden naar de grote gedeeltelijk nog met ijs bedekte meren, die op hun beurt weer het water met brede rivieren een weg laten vinden naar zee.

En wat hebben we geluk, we kunnen alles aanschouwen in een heerlijk zonnetje.

Op een gegeven moment zie ik iets ongewoons bewegen op de weg een eind verderop, ik rem af om er niet al te hard naartoe te rijden. We zitten gelukkig alleen op de weg, dus ik kan rustig de auto stoppen als dat moet. En dat moet, want het ongewone bleken 2 spelende elkaar achternazittende vossen te zijn. Voordat je dan de camera’s hebt gepakt, springen de vossen snel bij ons vandaan de lage struiken in. Jeanette heeft er nog 1 weten vast te leggen op de camera, de andere hebben we niet meer gezien. Wat een leuke ervaring.

Inmiddels staan we nog steeds langs de kant van de weg en draaien we de E45 weer op voor de laatste paar kilometers naar ons van tevoren ingepland eetcafé, want die zijn er hier niet veel en de inwendige mens moet ook verzorgd worden. Na het eten nog maar 90 km en dan zijn we er alweer.

Als we aankomen worden we ontvangen door de kampmanager die ons het huis laat zien wat onze slaapplek wordt voor de komende nacht, we kunnen het slechter treffen. De bedden zijn opgemaakt en er is een klein keukentje. We kunnen kiezen uit 3 slaapkamers 2 beneden en 1 boven. Alle slaapkamers hebben TV en een zitje.

Alleen de grote slaapkamer beneden heeft een “en suite badkamer”. Daar gaan we voor. Eerst een kopje thee buiten op de bank in de zon. Die zon wordt al snel verborgen door dikker wordende bewolking, en je voelt het afkoelen, ik denk niet dat we het droog houden vanavond.

We gaan naar binnen en Jeanette zinkt weg in een boek, en ik begin aan dit verhaal.

Inmiddels is het 18:30 uur. Straks een boterham en dan de serie op Netflix verder kijken.

Groet uit inmiddels weer Finland, van ons allebei. [e-1f48f]