Dag 9, 10, 11, 12 en 13

PYHÄ - LUOSTO

27 t/m 31 mei 2024

Dag 9, 10, 11, 12 en 13.

Luosto en omgeving

Hoogste dagtemperatuur:26 graden

Gereden kilometers: 73 km

Totaal aantal kilometers:1605 km

Hallo allemaal,

Wegens het ontbreken van een internet verbinding in de woning ontvangen jullie deze 5 dagen in een keer, samen met dag 14 nu we weer internet hebben. Ik had jullie dag 8 nog wel toegestuurd via de internetverbinding van mijn mobiel. Maar dat vergde zoveel aan data dat ik voor de laatste 5 dagen nog maar weinig data over had. En je wilt ook nog de krant lezen en mail en whatsapp ontvangen.

Maandag,

Dag 9, kan ik kort over zijn, we hebben de hele dag op ons kont in de zon gezeten en op zijn tijd een bakkie en een hapje gedaan.

’s Middags rond 17:00 uur barste een hevig onweer los, met 2 x stroomuitval tijdens het koken, vervelend want je moet dan alles telkens opnieuw aan de kook brengen.

’s Avonds lekker in de sauna opgestookt en Finse TV gekeken. Snap je echt niets van.

Dinsdag,

Dag 10 wordt een heel ander verhaal.

’s Morgens hebben we een eind gelopen in de omgeving van ons huis. Tjonge jonge wat is het hier oorverdovend stil. Omdat alle sneeuw weliswaar is weggesmolten zit de vorst nog wel in de grond, dat betekent dat er naast de paden een soort van moddermoeras is ontstaan, omdat het water niet in grond kan zakken.

Voor vogels is hier dus niets te eten en die zijn er dus ook niet, wat de stilte nog intenser maakt.

Toen we weer thuiskwamen, kreeg Jeanette plots last met ademen, en kreeg ze hevige pijn net onder haar schouderblad. Zo erg zelfs dat ze een poosje later op bed lag te gillen van de pijn en het steeds benauwder kreeg omdat ze niet goed kon inademen want dat gaf weer hevige pijn.

Op een gegeven moment had ze een positie gevonden dat het enigszins dragelijk was en is in slaap gevallen. Ook voor mij was het een raadsel, en ik wist niet goed hoe met deze heftigheid om te gaan.

’s Avonds nog even in de stoel gezeten maar dat kon ze ook niet lang volhouden. Ik heb de plek ingesmeerd met tijgerbalsem en is ze naar bed gegaan. Toen ze sliep ben ik ook gaan slapen.

Woensdag

Dag 11 werden we wakker en ze zegt: “ik geloof dat het insmeren heeft geholpen, ik ga eruit en douchen”. Mij verbaast achterlatend. Die opleving duurde niet lang, even later hoorde ik al dat ze weer aan het kreunen was bij elke inademing. Weer terug naar bed en nogmaals ingesmeerd, gelukkig weer in slaap gesukkeld.

Omdat het die ochtend behoorlijk mistig was kon ook ik niet naar buiten, maar in de loop van de ochtend brak de zon weer door en ben ik lekker een poosje in de zon gaan zitten op terras.

Tot Jeanette ’s middags weer uit bed kwam en in de stoel ging zitten. Zei ze: “ik ga eens even googelen wat het kan zijn”, even later is de opluchting duidelijk te zien. Ze zegt: “het zijn waarschijnlijk overbelaste spieren in de schouderbladstreek die ook de benauwdheid teweegbrengen bij het ademhalen”. En dat klopt natuurlijk, met al het gesjouw met die tassen zondag en die rare nacht in die trein.

In het verloop van de middag en avond merkte ik dat ze alweer meer ging bewegen, zelf weer thee ging zetten en zonder gekreun naar toilet, het ergste leed was dacht ik geleden.

Weer gewoon warm gegeten en ’s avonds voor het slapen weer ingesmeerd, want dat hielp goed.

Donderdag

Dag 12, Gelukkig weer zonder problemen opgestaan en vandaag 2 wassen gedraaid.

Het is weer een stralende dag en alles kan buiten in de zon drogen. Jeanette merkt dat ze bij het uitrekken haar schouderblad weer voelde dus heb ik dat van haar overgenomen en zijn we daarna lekker in de zon aan een bakkie gegaan.

Na het eten eindelijk na alle perikelen, de gelegenheid om wat in de omgeving te gaan bekijken. Het dorp Luosto, ligt zo’n 12 km verderop richting Russische grens en is een skioord. Als we er aankomen is het 26 graden en alles ligt er verlaten bij, er staan wel een paar auto’s bij een hotel, maar die hadden waarschijnlijk al geboekt en op sneeuw gerekend. Er is ook een Amethistmijn 15 km verderop en in het dorp is de Amathistshop we lopen langs de gesloten shop en we besluiten om dit verlaten oord te verlaten en ons heil te gaan zoeken in een wat grotere stad. Het wordt Sodankylä. Hier is het wel wat drukker maar ook nog geen bruisende binnenstad. We parkeren de auto en gaan een stuk te voet.

Wat schooljeugd staat in een groep op de bus te wachten en op een terras van een cafeetje zit een stelletje een glaasje te drinken. Nee, dit is niet wat we ervan hadden verwacht. We besluiten om naar de supermarkt te gaan en de 20 km terug te rijden om op ons eigen balkon een drankje te nemen, oh wat is het hier toch heerlijk stil. Alle was is weer schoon, droog en gestreken en klaar, om zaterdag voor het volgende stuk van onze reis, de tas in te gaan. Vanavond nog een saunabezoek en een goed boek.

Vrijdag

Dag 13, Vandaag laat op, en wat maakt het uit het is tenslotte vakantie. De zon schijnt weer als een tierelier, dus we beginnen de dag zoals we hem gisteren zijn geëindigd, heerlijk met een puzzelboek op het grote houten balkon.

Na de lunch hebben we nog een grote ronde de andere kant op, door het bos achter ons huis gewandeld en zagen nog een aantal vakantiehuizen staan, we waren dus niet alleen, alhoewel de meeste leeg stonden.

We willen ons vandaag niet al te druk maken, maar nog even een stofzuiger door het huis, de kachel van de sauna schoon en leeg gemaakt en de laatste keer de vaatwasser aan en vanavond alvast wat in de auto zetten.

Om 21:00 uur begon de wedstrijd Nederland – Finland op TV, hoe toepasselijk.

Zo, dat waren een paar stukjes van onze afgelopen dagen.

Dikke knuf van ons beide.